Лам багш /Б.Мөнхтэнгэр/

                                                                     3-р хэсэг
Гэсэр махлаг шар гараараа түүний хувцсыг тайлан нүцгэлж эхлэв.Тэр энэ бузар ажлаа гялс хийж амжуулахгүй бол ээж нь хүрээд ирэх байсан хэдий ч ямар ч хүн дуртай зүйлээ хурдан хийж дуусгах дургүй байдаг билээ.Биенд нь шингэсэн бузрыг хөөн зайлуулагч буюу Эгшиглэнд өгсөн нойрны эм нь маш хүчтэй үйлчилгээтэй бөгөөд тунг нь хэтрүүлбэл бухыг ч алж мэдэхээр юм.Гэвч Гэсэр тунг нь хэтрүүлэхээс айсангүй.''Охинд чинь наалдсан хараал түүнийг ээрсээр байгаад алчихлаа'' гэвэл Эгшиглэнгийн ээж амархан итгэх нь мэдээж хэмээн боджээ.Түүний охиноо хайрлах сэтгэл нь Гэсэрт ямар ч хамаагүй байв.Үнэхээр ч Эгшиглэнгийн ээжид нь тэгж хэлбэл бараг итгэх билээ.Хайрлаж хамгаалах гэсэн хайртай хүнээс нь салгаж хар буруу санаж хараал хийсэн хүнд охиноо даатгаж байгаа түүнд буруу бий.Гэвч Гэсэрийн ховс Цогзолмаад ч гэсэн нөлөөлж байгаа гэдгийг мартаж болохгүй."Чам шиг залуу охид үнэхээр амттай.Одоо миний урд ингээд хэвтэж байна гэхэд чинь итгэж чадахгүй нь.Чамайг яаж эдлэх үү? Дээрээс чинь үү? Доороос чинь уу? Ерөөсөө хүлчихдэг юм билүү? Сэрснийхээ дараа хүлээстэй байгаагаа мэдчихээд яаж ч чадахгүй тийчигнэн хэвтэх,уйлж хашгирах,суллаад өгөөч гэж гуйх охидыг харах надад таалагддаг. Эмэгтэй хүмүүсийг ийм гэнэн тэнэг,бас сул дорой болгон төрүүлсэн бурхандаа баярлалаа.Тэд өөрсдийг нь гэсэн сэтгэлтэй сайн хүнээс үргэлж зугтаж яг л над шиг адгийн амьтдын эрхэнд орж гарынх нь шүүс болох юм даа.Үнэхээр амттай'' хэмээн Гэсэр ухаангүй хэвтэх Эгшиглэнтэй галзуу мэт ярих ажээ.Тэр ухаангүй нүв нүцгэн хэвтэх Эгшиглэнг доош нь харууллаа.Дараа нь хоёр гарыг нь хоёр хөлтэй нь холбоод бүдүүн олсоор хүчтэй гэгч нь хүлж орхилоо.Хэрэв Эгшиглэн энэ хүлээстэй чигээрээ сэрэх юм бол түүнд асар их өвдөлт мэдрэгдэж орь дуу тавих болно.Түүнийг орилж хашгичиж уйлж эсэргүүцэл үзүүлэх юм бол олсоор юмуу үсээр нь зүгээр л боогоод алчихна гэж аймшиггүйгээр шийджээ.Тэр одоо бэлэн болжээ.Эгшиглэн түүний өмнө хүлээстэй хэвтэнэ.Гэсэр бушуухан хувцсаа тайлаад Эгшиглэнд хүрч ажлаа эхлэв ээ.Хөх өгзгийг нь базалж урт улаан хэлээрээ түүний хүзүүг нь үнсэн долоож байтал гэнэт тасхийх чимээ чих доргитол нүргэллээ.Тэр цочин дээш харав.Юу болоод байгааг ч анзаарч амжаагүй байхад гэрийнх нь бүх цонх нэг зэрэг хагарчээ.Бүр бүх цонх нь хагарсан учраас аймшигтай тасхийх чимээ гарч тэр юун Эгшиглэн манатай болон сандрав..Хагархай цонхоор хүйтэн салхи нэвт шуугин орж ирж хамаг судар номыг нь салхинд хийсгэн замбараа алдаж заримыг нь цонхоор нь хийсгээд явчихлаа.Энэ салхийг даган чих дөжирмөөр салхины улиан гэрээр нь нэг шуугиж хүн тэсэхэд бэрх болов.Гэсэр тэсэхээ болиод хоёр гараараа чихээ дараад өвдсөндөө хашгирлаа.Шуурга шуурсаар....Салхи шуугисаар...Нэг минут өнгөрлөө.Дахин нэг минут өнгөрөв.Тэсгим хүйтэн гэрээр дүүрч тэсэхэд бэрх болов.Гэтэл гэнэт шуурга зогсож шуугиан намдлаа.Газар атийн хэвтэх Гэсэр алгаа чихнээсээ салган хартал цус болжээ.Сая л чих шуугин салхи шуурч байсан бол одоо л нам гүм болжээ.Бүр огт чимээ анир сонсогдохгүй байв.Гэсэр өөрийгөө дүлийрчээ хэмээн бодов.''Хараалыг буцаажээ.Миний хийсэн хараал буцаад ирлээ.Ийм хүчтэй хараалыг буцаана гэдэг хэцүү.Тэр яаж чадав аа?'' Тэр одоо л сэхээ авч эргэн тойрноо харлаа.Гэр нь ундуй сундуй болж шуурга голомтыг нь самарчээ.''Ийм гэрт хүн орж ирвэл юу гэж бодох билээ? Дээрээс нь хагархай цонхоор салхи нэвт орж ирэн аймшигтай хүйтэн байна'' Тэр босон яаран сандран хувцсаа өмсөх хоорондоо хүлээтэй нүв нүцгэн хэвтэх Эгшиглэнг харлаа.Тэр бараг хөлдчихжээ.Уруул нь хөхөрч хамаг биенийх нь арьс цав цагаан болжээ."Арай хөлдөөд үхчихсэн юм биш байгаа даа?" Гэсэр сандран түүний судсыг барьж үзтэл цохилж байлаа.Үхчихсэн байхвий гэж айсан Гэсэр тайвшрав.Амтыг нь мэдэрч чадалгүй үхүүлэх нь түүнд аймшигтай хэрэг юм.Тэр яаран чичирсэн гараараа Эгшиглэнгийн хүлээсийг суллаж хувцсыг нь буцааж өмсгөлөө.Түүний сулхан ёолох сонсогдоно.Тэр хараахан ухаан ороогүй байгаа ч өвдөлтөндөө шаналж буй нь илт байв.Гурван хормын турш цасан шуурга мэт хүйтэнд нүв нүцгэнээрээ хоёр гар хоёр хөлөө хүлүүлчихээд доош хараад хэвтэж байна гээд төсөөл дөө.Эмзэг турьхан бүсгүй байтугай эр хүн ч тэсэхийн аргагүй ийм байдалд орчихоод байхад үхчихсэн байсан ч өвдөлт мэдрэгдэх биз.Гэсэр яаран гэр орноо цэгцлэн янзалж эхлэв.Хагарсан цонхоо даавуугаар битүүлж гэрлээ асаав.Халаалтаа нэмж гэр нь арай дулаахан боллоо.Гэнэт хаалга тогших чимээнд Гэсэр давхийн цочлоо.
ТОГ ТОГ ТОГ.
"Хэн байдаг билээ? Цогзолмаа юу? Цагдаа юу? Хажуу айлын хүн юм бол уу? Ер нь би яагаад айгаад байгаа билээ? Надад ямар ч хийсэн буруу байхгүй шүүдээ.Зүгээр л цонхнууд бүгдээрээ нэг зэрэг хагарчихсан.Тэгээд л болоо.Удах тусам улам сэжигтэй санагдах байх.Ерөөсөө л хаалгаа тайлъя" гэж бодоод үүдэндээ очин аяархнаар хаалгаа нээвэл тортой хувцас барьчихсан инээмсгэлэсэн царайтай Цогзолмаа зогсож байлаа.
-За яасан Гэсэр минь? Амжилттай юу?
-Хммм юу л даа.Тиймээ амжилттай.Охины чинь биеээс хараалыг нь хөөж чадлаа.Гэхдээ энэ их хэцүү байлаа.
-Алив би охиноо харья гээд Цогзолмаа Эгшиглэнгийн байгаа өрөөнд баярлан орлоо.Гэвч өөрийнх нь төсөөлж байсан дүр зураг түүнийг угтсангүй.Охиных нь хамаг бие цайж уруул нь хөхөрсөн ба хоёр гаранд нь том гэгч ором гарч язарчээ.Цогзолмаа охиноо үхчихэж гэж бодоод тэврэн авч орь дуу тавьлаа.Сулхан амьсгалж байгаа болохоос тэр яг л үхчихсэн мэт харагдаж байв.
-Чи миний охиныг яачихав аа?
-Энэ маш хүнд байсаан.Чи хар л даа.Тэр хараалаас болж гэр орон минь орвонгоороо эргэлээ.Хамаг цонх хагарснаас болж хүйтэн орчихсон.Тэгээд охин чинь даарчихсан юмаа.Би охиныг чинь чадлаараа л хамгаалсан.Хараалыг нь хөөх гэж золтой л би өөрөө үхчихсэнгүй.Чи харин ч надад баярлах хэрэгтэй шүү!!!
-Миний охин үхчихээд байхад би яаж баярлах юм бэ? Чи охиныг минь алчихлаа хэмээн Цогзолмаа хашгирч гарав.Гэсэр үүнийг нь тэсэхэд бэрх боллоо.Тэр яг одоо Цогзолмаагийн амыг нь дараад алчихмаар санагдав.Гэтэл
-Ээ...жээ та яагаад уйл...аад байгаа юм бэ? Охин нь айгаад бас даа...раад байна гэж Эгшиглэн ухаан орон шивнэв.
-Миний охион гэж Цогзолмаа охиноо тэврээд уйлж гарлаа.
-Ээжээ уйлахаа боль л доо.Би харимаар байна.Хоёуулаа гэртээ харья тэгэх үү?
-Тэгье миний охин.Хоёуулаа харьцгаая.
Эгшиглэн арайхийн босоод хөл алдан газар уналаа.Түүнд ямар ч хүч тэнхээ байхгүй байв.Дээрээс нь хөл гар хоёр нь аймшигтай өвдөж даарсандаа чичирч байлаа."Энэ ертөнц ийм хүйтэн бил үү? Би яагаад даараад байгаа юм болоо? Миний гар хөл хоёр яагаад өвдөөд байгаа юм бэ?" Эгшиглэнгийн хацрыг даган нулимс нь урслаа.Тэр хэзээ ч ингэж арчаагаа алдаж байсангүй.Магадгүй Дэлгэрийг харвал өвдөлтөө мартаж эргээд босох хүч чадалтай болох байх.Эсвэл Дэлгэр түүнийг тэврэн авч явах байсан бизээ.Гэвч хажууд нь Дэлгэр алга.Аав нь ч алга.Өөртэй нь адилхан сул дорой ээж нь нус нулимсандаа холилдоод сууж байна.Бас энэ лам."Би яагаад энэ айлд байгаа юм болоо?" Эгшиглэн өөрөөсөө ингэж асуув.Тэр өнгөрснөө огт санахгүй байлаа.Тэр зүгээр л ямар нэгэн юм болохгүй байгаа гэдгийг л мэдэж байв.Үгүй байсан бол тэр энд ингээд байж байхгүй байсан гэдгээ хэнээс ч илүү мэдэх юм.Яагаад ч юм айж даарч бас өөрийг нь хамгаалаад хажууд байх ёстой хэн нэгэнд гомдон уйлна.Тэр ахин боссон ч тогтолгүй газар унах агшинд Гэсэр түүнийг тэврэн авлаа.
-Охин минь битгий хөдөл.Ах нь чамайг ээжтэй нь хамт гэрт нь хүргээд өгье.Битгий ай.Битгий уйл.Бүх зүйл сайхан болно гэж тэр хэллээ.Гэсэр ингэж байдлыг гартаа авлаа.Эгшиглэнг тэвэрсээр машиндаа суулгаж ээж охин хоёрыг гэрт нь хүргэлээ.Машинаас буугаад Эгшиглэнг ахин тэвэрч гэрийнх нь хаалга хүртэл дөрвөн давхар өөд өгсөв.
Эгшиглэнгийн аав хаалгаа тайллаа.Тэр охиноо хараад уулга алдав.Өглөөхөн ээжтэйгээ хамт зүв зүгээр гарч явсан охин нь одоо яг л хэзээ мөдгүй үхэх гэж байгаа хүн шиг харагдаж байлаа.Дараа нь түүнийг Гэсэр тэвэрч байгааг хараад бүгдийг ойлголоо.Түүний уур нь хүрч зүрх нь салгалаад ирэв.
-Муу новш минь миний охиноос савраа тат! гээд тэр Гэсэрийг түллхэн охиноо татан авав.
-Хүүеээ ханиа болиоч ээ
-Үхсэний чинь болиоч ээ гэж??? Энэ охиноо нэг хараач! Хоёр нүд тэр хоёр гарыг нь хараач! Миний охиныг яачихсан юм бэ? Эгшиглэнгийн аав охиноо тэврэн оруулж орон дээр хэвтүүлчихээд эргэн гарахдаа ханандаа өлгөөтэй байсан буугаа шүүрэн авлаа.Тэр буугаа атган үүдэн дээр мэлрэн зогсох Гэсэр дээр очоод духанд нь хүчтэй гэгч нь тулгалаа.
-Муу чөтгөр минь миний хамгийн үнэтэй эрдэнийг минь ийм болгочихоод зүгээр явна гэж санаж байна уу?
-Чи чаддаг юм бол бууд л даа.Гэсэр ингэж хэллээ.Хэдий айж байсан ч түүнийг буудаж чадахгүй гэдэгт итгэлтэй байв.
"Энэ новшийг одоо л алчихъя охиныхоо төлөө" Эгшиглэнгийн аав нүдээ аниад гохоо дарлаа "Такк" ахин дарлаа, "такк" "такк" "так" "так"
Буу даанч сумгүй байлаа.Хэрвээ сумтай байсан бол Гэсэрийн ар дагзаар нь тархи нь цацагдаж томоос том нүх гарах байв.Гэсэр буруу бодож байжээ.Тэр дөнгөж сая үхэж болох байснаа мэдрэв.Яг л үхлээс мултарсан юм шиг эсвэл түүнийг хэн нэгэн аварсан мэт санагдлаа."Ямар сайхан юм бэ? Энэ мэдрэмж.Амьд үлдэх мэдрэмж...
-Хахахаха чи намайг алж чадахгүй гэж хэлээ биз дээ? хахаха хэмээн Гэсэр баярлаж бардамнасандаа хахаж цацан инээж гарлаа.Яагаад.ч юм инээд нь хүрээд бүр нисэх мэт санагдана.Эгшиглэнгийн аавын гайхсан,айсан,арга мухардсан царайг нь харах таатай байлаа.Үнэхээр таатай...
-Хахаха намайг хэн ч яаж ч чадахгүй ээ.Чи ч гэсэн хахаха.
-Бузар амаа тат новш минь!!! Ингээд чи юм ярь! Май чи!!! Гэсэрийн хамар дээр бууны бөгс тасхийн бууж яс нь бяцарч үйрэх сонсогдохын хамтаар тэсэхийн аргагүй өвдөлт мэдрэгдлээ.Тэр хамраа даран доошоо бөхийв.Халзан дагзан дээр нь бууны бөгс манартал буулаа.Дараа нь нуруун дээр нь цохилт ирэв.
-Май чи! Үх чи! Ингээд юм ярь! Ингээд үх!!! хэмээн Эгшиглэнгийн аав бууныхаа бөгсөөр хамаг хүчээрээ нуруунх нь ясан дээр нь цохив.Эхнэр нь болиочээ!! Хүн аллаа!!! хэмээн галзуу мэт хашгичиж байвч түүнд зогсох хүсэл байсангүй.Түүнд Гэсэрийг цус нөжтэй нь хольж алах хүсэл л биеийг нь удирдаж байв.Тиймээс тэр зогсолтгүй цохисоор.Гэсэрийн өвдөж зовохыг нь харж байж санаа нь амарч хүсэл нь биелэх мэт, түүнийг алж байж охиноо аврах мэт л санагдана.Тэр л охиныг нь зовоогоод байгаа мэт совин татна.
-Ааваа боль л доо танаас гуйж байна.
Тэр саяны үгсийг сонсоод ухаан орлоо.Эргэн хартал Эгшиглэн уйлчихсан арай ядан хөл дээрээ тогтож байв.Түүний нүдэнд айдас,өвчин,зовлон хуралджээ.
-Ааваа хэрэггүй ээ гуйж байна.Би айгаад байна.Оръё тэгэх үү?
Тэр охиныхоо цөхөрч туйлдсан үгс гарч буй зовлон шаналал нэвт шингэсэн уянгалаг дууг нь сонсоод гар нь өөрийн эрхгүй сулран буугаа газарт унагаалаа.Нүднээс нь нулимс өөрийн эрхгүй асгарч охиноо тэврэн авав.Түүний бяцхан охин нь ямар их зовж буйг тэр мэдэрлээ.Турьхан биетэй охин нь тураад хальс мэт болчихжээ.Хүчтэй тэврэхэд охин нь ёо хэмээн зовиурлан дуу алдав.
-Аавыгаа харж хандаагүйд уучлаарай.Аав нь чамайгаа даанч анхаарсангүй.Тэр охиноо тэвэрсээр эргэн харлаа.Нус нулимсандаа холилдон уйлж Гэсэрийг босгох гэж хичээх эхнэр лүүгээ ууртайгаар харан
-Алив ор!!! хэмээн зандрав.
-Ханиа?
-Үхсэний чинь ханиа гэж? Яг одоо наадхаа хаяаад ор! Эсвэл наад чөтгөрөө дагаад эргэж ирэхгүйгээр яв!!! Цогзолмаа энэ үгсийг сонсоод Гэсэрийг орхин босож салгалан алхсаар гэртээ орлоо.Эгшиглэнгийн аав хамраас нь садрах Гэсэр лүү хилэнтэй харцаар цоо ширтээд
-Би бүгдийг мэдэж байгаа.Би өөрийнхөө үрийг чиний гарт хоёрдохоо алдаж чадахгүй.Эхнийхийг нь чи л алсан нь гарцаагүй.Чиний нүд чинь надад өөрөө хэлээд өгдөг юм.Би одоо ч харж байна.Чамд хайртай хүмүүсээ алдаж байснаас үхсэн минь дээр.Тиймээс дараачийн удаа би үхээд ч хамаагүй чамайг ална гэдгээ амалчихъя!!! Одоо эндээс зайл!!! гэж хэлээд нэг гартаа охиноо тэврэн нөгөө гартаа буугаа аваад орлоо.Хаалга тасхийн хаагдах чимээнээр Гэсэр дээш өндийлөө.Хамаг бие нь өвдөж хамраас нь цус нь тогтохгүй асгарна.Ар дагзанд нь аалз орчихоод хөдлөх мэт аймшигтай өвдөж нүд нь харанхуйлав.Тэр газар манаран газар уналаа.Уур нь хүрч өшөө хорсол биеийг нь эзэмдэн авав.Эргээд босч ирэхдээ тэр шүдээ зууж нүдээ аньжээ.Хүзүүндээ зүүсэн эрхээ цустай гараараа татаж амандаа ойртуулан:
Цусыг нь ууж ясыг нь ид
Турсгыг нь хуулж арьсыг нь элд
Аарцгыг нь задалж амыг нь дар
Аргыг нь олж эвийг нь барь
Эцгийн үйлийг үрд нь үүрүүл
Эхийнх нь умайг цусаар уйлуул
Үрийнх нь саванд адгуусыг бойжуул
Үсийг нь цайтал махыг нь зулгаа!!!
Нүдийг нь ухаж хэрээ хоолло
Шүдийг нь сугалж нохой хоолло
Хөхийг нь сорж цусыг нь хана
Өрхийг нь самарч сэтгэл хана!!! хэмээн хашхираад эрхээ тас татав.Эрх нь шалаар нэг тарж бутран алга боллоо.Гэсэр тэднийг үзэн ядаж өшөө хорсол уур хилэнгээр дүүрсэн нүдээр хаалга руу нь цоо ширтэн байж хараалаа хэлж дуусгасан нь энэ.Түүний цусыг нь гаргасны хариуд тэр энэ гэр бүлийн гал голомтыг нь самрахаар шийджээ.Гэсэр тэднийг гэр бүлээр нь хараасныхаа төлөөсийг хэзээ нэгэн цагт төлөхөө мэдэхгүй байгаа нь харамсалтай."Өөрсдийнхөө заяанд гомдог.Муу азгүй амьтад.Надад алдах юм байхгүй ээ.Айх зүйл ч байхгүй.Гэхдээ хараал яагаад буцав? Хэн буцаав? Тэр залууг ч гэсэн зүгээр орхихгүй ээ.Харьж байгаад гаранд нь гав хөлөнд нь дөнгө зүүж хайртай хүндээ хэзээ ч очиж чадахааргүй болгох болноо.Хэн ч намайг зогсоох ёсгүй.Хэн ч!!!" Тэр ингэж бодсоор доголон гарч явлаа. Шалаар нэг асгарсан эрх нь бүгд өөрсдөө цусан дээр цугларав.Эрх цус хоёр холилдон хөдөлж эхэллээ.Хуучирсан орцны ханан дээр хүний сүүдэр үүсэн босч ирэв.Түүний хараал амилсан нь энэ.Хараал амилан босч ирээд гэрийн хаалга онгойнгуут шургаад орохоор отон сууж байгаа нь аймшигтай...
Дулаан хөнжил дотор хэвтэх Эгшиглэнгийн ухаан нэг орж нэг гарна.Тэр хар дарж зүүдлээд байгаа эсвэл амьдралд нь үнэхээр энэ бүхэн болоод байгааг ойлгохгүй байв.Юутай ч одоо тэр Дэлгэрийг санаж байв.Утсаа асаагаад залгамаар байсан ч хажууд нь утас нь байсангүй.Тэр Дэлгэрийг л юу юунаас илүү их санаж байлаа.Түүнтэй уулзалгүй мянган жил болсон мэт.Түүнд л тэврүүлэх юм бол магадгүй хамаг өвчин нь арилж энэ хар дарсан зүүднээс сэрэх юм шиг санагдав.Тэр босон чимээгүйхэн явсаар хаалгаа онгойлгон гарлаа.Түүнийг Дэлгэр нь хүлээгээд хаалганых нь гадаа зогсож буй мэт санагдсан ч энэ мэдрэмж хуурамч байв.Хэн ч энд алга.Эгшиглэн уйлж эхэллээ.Гэтэл түүнийг хацарт хэн нэгэн хүрэх шиг болов.Цэв хүйтэн гар... Гэвч урд нь хэн ч алга.Үгүй ээ яг ч тийм биш бололтой.Энд хэн нэгэн байна.Танил нэгэн....
Эгшиглэн урагшаа хартал өөдөөс нь харанхуйд асах хоёр улаан нүд харагдлаа.Тэр хоёр улаан нүд түүнийг соронз мэт татаж ухаан бодлыг эргээд самууруулав.Тэр харанхуй хар дүрсийг Эгшиглэн учиргүй их хүсэж хүсэл тачаал нь буцлаж эхлэв.
-Хонгорхон минь юундаа уйлаав?
-Чамайг санаад уйлсан юмаа.Чамайг байхгүй байхад их айлаа.Чи хаана байсан юм бэ?
-Би гэрэлтэйд байж чаддаггүй.Харанхуй бол миний ертөнц.
-Надад ч бас харанхуй таалагддаг.Надад сайхан байна.
-Чи найз залуугаа санахгүй байна уу?
-Үгүй ээ.Царайг нь ч санахгүй байна.Түүнтэй байхад ер нь нэг тиймэрхүй байсаан.Одоо харин сайхан байнаа.
-Чи намайг хүсэж байна уу? Би чамайг хүсэж байна.
-Хихихи таа л даа.Энэ бол нууц.
-Хоёулаа яг одоо энд яагаад болохгүй гэж хонгорхон минь?
-Хихихи энд болохгүй ээ.
Харанхуй дүрс Эгшиглэнг тэврэн авч уруулыг нь озон үнсэв.Түүний хүчтэй гар хөлөнд нь Эгшиглэн хүлэгдэх нь тэр.Хүсэл тачаал нь дээд цэгтээ хүрч өөрийнх нь эмзэг ариун биеийг эрээ цээргүй оролдон цэнгэх энэ харанхуй биеттэй л үүрд хамт байхыг хүсч байлаа.Тэр өөрийгөө дийлэхээ болив.Юу болж байгааг ч мэдэхээ больж зөвхөн таашаалыг л мэдэрч байв.Гэвч хязгааргүй түнэр харанхуйд автсан түүний ой ухааны нэг хэсэг нь одоо энэ харанхуй орцны шалан дээр хэвтэх нөгөөгөө сэрээх гэж хичээж байлаа.
"Эгшиглээн сэрээч дээ.Эгшиглээн бос л доо.Гуйя сэр л дээ" хэмээн тархин дотор нь орилж байв.Түүнд сэрэх хүсэл байсангүй.Гэтэл
-Эгшиглээээн!!! хэмээн хэн нэгэн хүчтэй хашгирах чихэнд нь хадаж Эгшиглэн үсрэн бослоо.Унтаж байгаад хар дарсан зүүднээс сэрэх мэт болов.Саяхан дээр нь байсан харанхуй биет гэнэт хаашаа ч юм алга болчихов."Сая юу болоод өнгөрчихөв өө? Би юу хийчихив ээ?" Тэр аймшигтай их даарч орцны шалан дээр нүв нүцгэн байснаа ойлгов.Гэрэл тусаж харанхуй байсан орцыг гэрэлтүүлэхэд урд нь уурлаж бас мэл гайхсан харцтай Дэлгэр зогсож байлаа."Тэр мэдчихэж.Тэр харчихаж сонсчихож.Би Дэлгэрийг хуурчихлаа.Би юу хийчихэв ээ" хэмээн харамсан бодож өөрийгөө үзэн ядлаа.Нүднээс нь нулимс нь мэлмэрч чичрэн зогсох өөрийгөө үзэн ядлаа.Дэлгэр Эгшиглэнд ойртон очиж тэврэн авлаа.
-Эгшиглээн чи минь зүгээр үү?
-Намайг уучлаарай би чамайг хуурчихлаа.
-Үгүй ээ чи намайг хуураагүй.Юу ч болоогүй.Юу ч битгий ярь.Уйлахаа боль тайвшир.Дэлгэр Эгшиглэнг тэврэн үнслээ.Тэр уйлж байдгаараа чичирсэн хэвээр.Түүнийг тэврэхэд хоёулаа тайвширч энэ аймшигт ертөнцөөс холдон тасарч хэсэгхэн зуур арай тайван амгалан газар очсон мэт болдог билээ.Эгшиглэн түүнд тэврүүлээд л баймаар байлаа. Гэвч сая хаалга онгойж Эгшиглэнгийн ээж гарч иржээ.Тэр бараг нүцгэн охиныг нь тэвэрч буй Дэлгэрийг хараад шууд салгахаар ухасхийв.
-Миний охиноос гараа ав муу бузар амьтан минь.Эндээс зайл! хэмээн орилж тэр хоёрын дундуур орлоо.Дэлгэр мэл гайхав.
-Цогзолмаа эгчээ би ямар ч,
-Битгий олон юм ярь.Би бүгдийг нь мэднэ.Чи л охиныг минь хараачихсан.Чамаас болж охин минь зовж байна.Зайл чи эндээс!
-Ээжээ Дэлгэрт буруу байхгүй ээ би өөрөө гараад ирсэн юмаa.
-Алив ор миний охин.Харин чи зайл хэмээн Дэлгэрийг толгой түрүүгүй загнан хөөж гарлаа.Дэлгэр юу ч хэлээд нэмэргүй байв.Эгшиглэнгийн ээж түүнийг юу ч гэж хэлсэн ойлгохгүй нь илэрхий байлаа.Дэлгэр эцэст нь
-Тиймээ миний буруу Цогзолмаа эгчээ.Би л түүнийг хайрлаж хамгаалж чадсангүй.Би энэ бүхний учрыг олох болноо.Тэгээд би хүрч ирнээ.Тэр болтол танайд дахиж ирэхгүй ээ баяртай.Баяртай Эгшиглэн минь.
-Ахиж битгий ирээрэй муу бузар новш минь эндээс зайл.Долоон уулын цаагуур далд ор.Ядарсан охиноос минь хол бай!!! хэмээн Цогзолмаа хойноос нь хашгирав.
Эгшиглэн түүнийг ширтэн мэлмэрсээр хоцорлоо.Дэлгэр дотроо "Удахгүй эргээд ирнээ.Эгшиглэн минь" гэж шивнээд яван одлоо.Түүнийг орцны гадна Түмээ хүлээн зогсов.Дэлгэр түүнд саяны үйл явдлыг хэлэхээр амаа нээтэл
-Юу ч битгий ярь.Би бүгдийг нь мэдсэн.Явж түүнийг дуусгацгаая гэв.
3-р хэсэг төгсөв.